Na określenie miłosierdzia teksty Ksiąg Starego Testamentu używają nade wszystko dwóch wyrażeń, z których każde posiada nieco inne zabarwienie treściowe: hesed i rahamim.

 

Hesed

Wyraz hesed wskazuje na swoistą postawę „dobroci”. Jeśli taka postawa cechuje dwie osoby, wówczas one nie tylko obdarzają się życzliwością, ale są sobie wierne na zasadzie wewnętrznego zobowiązania, a więc także - każda z nich - na zasadzie wierności sobie samej. Jeśli hesed oznacza także „łaskę” czy „miłość”, to właśnie w oparciu o taką wierność. To znaczy obdarowującą miłością potężniejszą niż zdrada i łaską mocniejszą niż grzech. Owa wierność wobec „niegodnej córki Mego ludu” (por. Lm 4, 3. 6) jest ostatecznie ze strony Boga wiernością sobie samemu.

 

Rahamim

 

O ile hased uwydatnia cechy wierności samemu sobie i „odpowiedzialności za własną miłość” (a więc cechy jak gdyby męskie), o tyle rahamim już w swym źródłosłowie wskazuje na miłość matczyną (rehem = łono matczyne). Z tej najgłębszej, pierwotnej bliskości, łączności i więzi, jaka łączy matkę z dzieckiem, wynika szczególny do tegoż dziecka stosunek, szczególna miłość.

 

O tej miłości można powiedzieć, że jest całkowicie darmo dana, niezasłużona, że w tej postaci stanowi ona jakąś wewnętrzną konieczność: przymus serca. Jest to jakby „kobieca” odmiana owej męskiej wierności sobie samemu, o jakiej mówi hesed.

 

Na tym podłożu psychologicznym rahamim rodzi całą skalę uczuć, a wśród nich dobroć i tkliwość, cierpliwość i wyrozumiałość, czyli gotowość przebaczania.

 

Stary Testament przypisuje Bogu, ilekroć, mówiąc o Nim, posługuje się tym wyrażeniem rahamim. Czytamy u Izajasza:

 

„Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie!” (Iz 49, 15).

 

Ta miłość, wierna i niepokonalna dzięki tajemniczej mocy macierzyństwa, wyraża się w pismach starotestamentalnych na różne sposoby, zarówno w ratowaniu od niebezpieczeństw zwłaszcza od wrogów, jak też w przebaczaniu grzechów - i to zarówno poszczególnych jednostek, jak całego Izraela - a wreszcie w gotowości spełniania obietnicy i nadziei (eschatologicznych), i to pomimo ludzkiej niewierności. Jak czytamy u Ozeasza: „uleczę ich niewierność i umiłuję z serca” (Oz 14, 5).

 

Jezus Chrystus jest doskonałym objawieniem i wcieleniem owej hased i ranamim

 

Ojciec Hayden postrzega rahamim jako serce swojej posługi dawania innym Jezusa Chrystusa w mocy Ducha Świętego objawiającego się w miłosiernej miłości współczującego Ojca.

 

Św. Jana Paweł II, Dives in Misericordia, 4.

 

Logo

 

Logo jest rysunkiem maltańskiego artysty Jennifera Lonfata, przedstawia Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego jako ucieleśnienie rahamim Ojca.

 

Na krzyżu Jezus przemienia, własne odrzucenia przez część ludzkości, w miłosierdzie i współczucie dla całego świata, podczas gdy powierza się miłości miłosiernej Ojca, który wskrzesza Go z martwych w mocy Ducha Świętego.

 

Krzyż jest objęty delikatną miłością matczyną (rahamim) Maryi do całej ludzkości, która otrzymuje na swoją wyciągnięta dłoń Krew – będącą tutaj wyrażoną w dziecku nienarodzonym – która wypływa z przebitego boku Jej Syna Jezusa. Szybkie pociągnięcia pędzla przekazują wierność Ojca (Emet) do ludzkości, podczas gdy białe tło przedstawia narodziny Kościoła jako wspólnoty miłości miłosiernej.